راهنمای خرید دوچرخه جاده؛ همه نکات مهم برای یک انتخاب درست
دوچرخه‌سواری با دوچرخههای جاده، تجربه‌ای عالی و لذت‌بخش در اختیارتان می‌گذارد. اگر قصد خرید دوچرخه جاده دارید اما نمی‌‌دانید از کجا شروع کنید، این راهنمای خرید «درجه» را مطالعه کنید. اینجا برایتان همه نکات برای خرید دوچرخه جاده را نوشته‌ایم.
دوچرخه جاده چگونه دوچرخه‌ای است؟
اگر می‌خواهید مسافت‌های طولانی را با سرعت بیشتری رکاب بزنید و زود خسته نشوید، بهتر است دوچرخه جاده بخرید. دوچرخههای جاده برای رانندگی راحت و آسان و روی جاده‌های آسفالت و هموار طراحی شده‌اند. این دوچرخه‌ها روشی عالی برای متناسب ماندن در هر سنی است.
علاوه بر آن، دوچرخههای جاده توانایی انجام انواع رقابت‌ها را دارند و افرادی که به‌دنبال ماجراجویی و هیجان هستند، از این نوع دوچرخه‌ها استقبال می‌کنند.
بازار پر از انواع دوچرخههای جاده است که انتخاب یکی از آنها را دشوار می‌کند. بنابراین پیش از خرید دوچرخه جاده، ویژگی‌ها و انواع آن را بشناسید.
پرفروش‌ترین انواع دوچرخه جاده را ببینید
فواید و معایب دوچرخههای جاده را بشناسید
فواید
- این دوچرخه‌ها سبک‌وزن هستند و برای سواری در سرعت‌های بالا طراحی شده‌اند. دامنه سرعت دوچرخههای جاده از ۱۶ تا ۲۴ کیلومتر در ساعت متغیر است.
- موقعیت قرار گرفتن فرمان دوچرخه باعث می‌شود دوچرخه‌سوار در حالت خمیده‌تری قرار بگیرد و در نتیجه انرژی بیشتری منتقل شده و سرعت و کارایی افزایش یابد.
- این نوع دوچرخه آیرودینامیک است و می‌تواند برای بالا بردن کارایی دوچرخه، هوا را بشکافد و با سرعت عبور کند.
- لاستیک‌های باریک و چرخ‌های سبک آن از اصطکاک کاسته و سرعت را بهبود می‌بخشند.
- تمام اجزای این نوع دوچرخه بسیار مقاوم و با توان بالا تولید می‌شوند.
معایب
- بیشتر دوچرخههای جاده مناسب سواری روی جاده‌های خاکی و ناهموار نیستند.
- از آنجایی‌که دامنه دنده‌های دوچرخههای جاده بالاست، راندن با این دوچرخه در سرعت‌های پایین سخت می‌شود.
- خمیده راندن پس از مدتی به گردن و کمر فشار می‌آورد.
ویژگیهای اصلی دوچرخههای جاده چیست؟
دوچرخههای جاده ویژگی‌هایی دارند که آنها را از دوچرخههای دیگر متمایز می‌کنند. از ویژگیهای اصلی آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱. حالت ورزشکاری
دوچرخه جاده به‌گونه‌ای طراحی شده است که قرار گرفتن صورت دوچرخه‌سوار در برابر باد را به حداقل می‌رساند. بدین ترتیب که دوچرخه‌سوار روی دوچرخه در وضعیتی خمیده‌تر و ورزشکاری قرار می‌گیرد. هنگام سواری با دوچرخه جاده، ماهیچه‌های بیشتری از بدن، مانند ماهیچه‌های همسترینگ (گروهی از عضلات که در پشت ران قرار دارند) و ماهیچه‌های سرین (کفل)، به‌کار گرفته می‌شود.
۲. فرمان پایین
فرمان برخی از دوچرخههای جاده صاف است اما فرمان بیشتر این نوع دوچرخه‌ها منحنی است و در ارتفاع پایین‌تری نسبت به زین دوچرخه قرار دارد. البته امکان تنظیم ارتفاع فرمان وجود دارد و دوچرخه‌سوار می‌تواند بنا به دلخواه خود ارتفاع فرمان را طوری تنظیم کند که هنگام نشستن مشکلی نداشته و راحت باشد.
۳. لاستیک‌های باریک
لاستیک‌های دوچرخههای جاده معمولا ۲۳، ۲۵ یا ۲۸ میلی‌متری هستند. در گذشته هیچ نوع دوچرخه جاده‌ای پیدا نمی‌کردید که لاستیکی پهن‌تر از این داشته باشد. اما اخیرا با تولید دوچرخههای استقامتی و دوچرخههای «تمام جاده»، لاستیک‌های ۳۳ میلی‌متری هم تولید شده است. با این نوع دوچرخههای جاده می‌توان جاده‌های خاکی را هم به‌راحتی طی کرد.
۴. نداشتن سیستم تعلیق
دوچرخههای جاده، برخلاف دوچرخههای کوهستان، سیستم تعلیق و کمک فنر ندارند. بیشتر جاده‌هایی که این دوچرخه‌ها روی آن حرکت می‌کنند صاف و هموار است، به همین دلیل نیازی به کمک فنر برای راحتی دوچرخه‌سوار نیست. اگر قرار باشد دوچرخه جاده طوری ساخته شود که دوچرخه‌سوار احساس راحتی بیشتری داشته باشد، از لاستیک‌های پهن‌تر یا نوعی فنر که در بدنه یا دوشاخ دوچرخه قرار می‌گیرد، استفاده می‌شود.
۵. چند دنده‌ای بودن
دوچرخههای جاده معمولا دو دنده روی میل‌لنگ جلو و حدود ۱۲ دنده در چرخ‌دنده عقب دارند و البته در برخی از دوچرخههای جاده تا ۲۴ دنده یافت می‌شود. وجود این دنده‌ها به دوچرخه‌سوار کمک می‌کند که در مسیرهای صاف یا سرپایینی، سرعت کمتر و در مسیرهای سربالایی، سرعت بیشتری داشته باشد.
این ویژگیهای دوچرخههای جاده، دوچرخه‌سواری در مسافت‌های طولانی را راحت‌تر از هر نوع دوچرخه دیگر می‌کند.
تصاویر انواع دوچرخه جاده را ببینید
اجزاء دوچرخههای جاده را ببینید
هنگام خرید دوچرخه جاده بهتر است اجزاء آن را به‌خوبی بشناسید تا بتوانید بهترین انتخاب را داشته باشید.
جنس بدنه
جنس بدنه دوچرخههای جاده بیشتر از فیبرکربن، آلومینیوم، تیتانیوم، فولاد یا ترکیبی از این فلزات است. برای توضیحات بیشتر فواید و معایب این نوع بدنه‌ها به این مقاله مراجعه کنید.
[related]29324[/related]
انواع ترمزها
دو نوع ترمز طوقه‌ای و دیسکی برای دوچرخههای جاده استفاده می‌شود:
ترمز طوقه‌ای
ترمز طوقه‌ای مستقیما روی طوقه یا اطراف چرخ‌ها قرار داده می‌شود. دهه‌هاست که دوچرخههای جاده مجهز به این نوع ترمز هستند. این نوع ترمز به دلیل سادگی و وزن کمی که دارد، محبوب‌ترین ترمز به حساب می‌آید.
در این نوع ترمزها با فشرده شدن پد ترمز بر روی طوقه چرخ، عمل ترمزگیری صورت می‌گیرد. ترمزهای طوقه‌ای در دو نوع کالیپر (Caliper) و کانتی‌لور (Cantilever) دسته‌بندی می‌شوند.
ترمز دیسکی
این نوع ترمزها در مقایسه با ترمزهای طوقه‌ای جدیدتر هستند. ترمزهای دیسکی در اصل در خودروها و موتورسیکلت‌ها به‌کار برده می‌شوند و برای اولین بار در دوچرخههای کوهستان از آن استفاده شد.
این نوع ترمز باعث می‌شود دوچرخه‌سوار کنترل بیشتری روی حرکت و ترمز دوچرخه داشته باشد و بتواند توان و نیروی دوچرخه را به‌شکلی ثابت حفظ کند. در ضمن سرعت عمل ترمزهای دیسکی بیشتر از ترمزهای طوقه‌ای است.
ترمزهای دیسکی از آن جهت به این نام معروف هستند که یک صفحه روتور دیسکی فولادی در قست توپی چرخ دوچرخه نصب می‌شود. در واقع هنگام ترمز، به‌جای استفاده از لبه و طوقه چرخ، از این صفحه استفاده می‌شود. صفحه روتور میان پدهایی قرار دارد که به‌دنبال فشرده‌‌شدن اهرم ترمز، پدها به روتور چسبیده و از سرعت دوچرخه می‌کاهند.
از ترمزهای دیسکی می‌توان به دو نوع ترمز مکانیکی و هیدرولیکی اشاره کرد. ترمزهای هیدرولیکی با استفاده از مایع (روغن) ترمز هیدرولیکی، مانند سیستم‌های موجود در موتورسیکت‌ها و خودروها، کار می‌کنند.
از طرفی در ترمزهای مکانیکی با استفاده از فشردن یک اهرم ساده، کابلی از جنس فولاد ضدزنگ کشیده شده و نیروی ترمز روی روتور وارد می‌شود و بدین ترتیب دوچرخه متوقف می‌شود. ترمزهای دیسکی مکانیکی ساده‌تر هستند و بیشتر در دوچرخههای جاده ساده‌تر استفاده می‌شوند.
ست کامل دنده و ترمز (Groupset)/ دستگاه دنده
یک ست کامل دنده و ترمز، موتور دوچرخه را در خود جای می‌دهد. دستگاه دنده دربرگیرنده میل‌لنگ، حلقه‌های زنجیر، زنجیر، شانژمان (طبق‌عوض‌کن عقب)، چرخ‌دنده و ابزار تعویض دنده است.
دستگاه دنده یکی از بخش‌های مهم دوچرخه است که با پرداخت پول بیشتر می‌توانید نوع باکیفیت‌تر و بادوام‌تر آن را تهیه کنید. هرچه کیفیت این دستگاه بالاتر رود، از وزن دوچرخه بیشتر کاسته می‌شود.
چرخ‌دنده‌ها
دوچرخههای جاده، دو یا سه حلقه زنجیر در جلو دارند که البته نوع سه‌حلقه‌ای آن بیشتر در دوچرخههای تفریحی و توریستی دیده می‌شود. حلقه‌زنجیرهای دوتایی، استاندارد دوچرخههای جاده هستند. برخی از دوچرخههای جاده، درست مانند دوچرخههای کوهستان، تک‌حلقه‌ای هستند. هرچه از تعداد حلقه‌های زنجیر کاسته شود، مشکلات بالقوه مکانیکی دوچرخه کمتر می‌شود و تعویض دنده در چرخ‌دنده عقب راحت‌تر صورت می‌گیرد.
دوچرخه‌هایی که در جلو دو حلقه زنجیر دارند به سه دسته معمولی، فشرده و نیمه‌فشرده دسته‌بندی می‌شوند. در نوع معمولی، مجموعه چرخ‌دنده‌ها حاوی یک حلقه زنجیر بزرگ با ۵۳ دندانه و یک حلقه زنجیر کوچک با ۳۹ دندانه است و این نوع دوچرخه بیشتر مناسب افراد حرفه‌ای و کسانی است که در مسابقات شرکت می‌کنند.
در دوچرخههای حاوی مجموعه چرخ‌دنده فشرده، یک چرخ‌دنده بزرگ با ۵۰ دندانه و یک چرخ‌دنده کوچک با ۳۴ دندانه وجود دارد و این نوع چرخ‌دنده، رکاب‌زنی راحت‌تری برای دوچرخه‌سوار فراهم می‌کند.
چرخ‌دنده‌های نیمه‌فشرده، جدیدترین نوع چرخ‌دنده در دوچرخه‌هاست که یک حلقه زنجیر جلو با ۵۲ دندانه و یک حلقه زنجیر عقب با ۳۶ دندانه دارد.
مجموع چرخ‌دنده‌های دوچرخههای سه‌حلقه‌ای حاوی یک حلقه زنجیر بزرگ با۵۰ دندانه، یک حلقه زنجیر متوسط با ۳۹ دندانه و یک حلقه زنجیر کوچک با ۳۰ دندانه است.
هنگام خرید دوچرخه جاده، دوچرخه‌ای انتخاب کنید که حلقه زنجیرهای جلوی آن کوچکتر و چرخ‌دنده‌های عقب آن بزرگتر باشد. از آنجایی‌که سرعت چرخ‌دنده‌ها در این نوع دوچرخه‌ها بیشتر است، رکاب‌زنی راحت‌تر می‌شود.
دوچرخههای با حلقه زنجیر بزرگتر در جلو و چرخ‌دنده عقب کوچکتر، بیش از هر دوچرخه دیگر مناسب دوچرخه‌سواری‌های سرعتی است.
چرخ و لاستیک
چرخ‌ها
چرخ‌های دوچرخه جاده یک توپی و پره‌هایی که به توپی و طوقه چرخ متصل‌اند دارند. دورتادور چرخ را طوقه می‌گویند. چرخ‌های بادوام، توپی‌های قوی و ترمزهای مناسب دارند و آنقدر محکم هستند که بتوانند نیرو و توان را منتقل کنند. در ضمن هرچه به کیفیت چرخ‌ها اضافه شود، از وزن آنها کم می‌شود.
پهنا و عمق طوقه چرخ‌ها تا حد زیادی راحتی دوچرخه‌سوار را در راندن دوچرخه تعیین می‌کند. طوقه‌های امروزی در مقایسه با نسل قبل، پهن‌تر هستند و می‌توانند شرایط آیرودینامیک بهتر و حجم بیشتر هوای لاستیک را فراهم کنند. این طوقه‌ها باعث شدند که لاستیک‌ها هم بزرگتر شوند و مقاومت چرخش آنها بهبود یابد.
عمق طوقه هم روی آیرودینامیک بودن چرخ و کنترل دوچرخه اثر می‌گذارد. هر چه این عمق بیشتر باشد، آیرودینامیکی چرخ هم بیشتر شده و کمتر احتمال دارد که دوچرخه کنترل خود را از دست بدهد. البته این نوع طوقه باعث می‌شود، دوچرخه در برابر بادهایی که از پهلو به آن می‌وزند، تعادل کمتری در مقایسه با دوچرخههای مجهز به طوقه‌های باریک داشته باشد.
لاستیک‌ها
سه نوع لاستیک دوچرخه، کلینچر(Clincher)، تیوبی و بدون تیوب وجود دارد.
۱. کلینچر
لاستیک کلینچر به تیوبی احتیاج دارد که در بین چرخ و تایر قرار می‌گیرد تا هوا را در خود نگه دارد. تیوب داخلی این لاستیک‌ها به‌راحتی قابل تعویض یا تعمیر است. این روزها بیشتر از این نوع لاستیک برای دوچرخه‌ها استفاده می‌شود.
۲. تیوبی
لاستیک تیوبی، از تیوب داخلی که به داخل لاستیک و روی چرخ دوچرخه با چسب یا نواری مخصوص چسبانده می‌شود، استفاده می‌کنند این نوع لاستیک، محبوب دوچرخه‌سواران حرفه‌ای است. از فواید این نوع لاستیک این است که اگر به هر دلیلی آن پنچر شد، لاستیک روی طوقه باقی می‌ماند و دوچرخه‌سوار می‌تواند بدون از دست دادن کنترل دوچرخه، دوچرخه را متوقف کند.
وزن لاستیک‌های تیوبی کمتر از وزن لاستیک‌های کلینچر و بدون تیوب است. زیرا بدون تجهیزات دیگری درون چرخ دوچرخه باقی می‌ماند.
۳. بدون تیوب
لاستیک‌های بدون تیوب همانطور که از نامش پیداست، تیوب ندارند. این لاستیک‌ها در واقع لاستیک‌های کلینچری هستند که تیوب داخلی ندارند. این نوع لاستیک پیش از اینکه در دوچرخههای جاده استفاده شود، در دوچرخههای کوهستان و البته سایکلوکراس (Cyclocross)- یکی از انواع دوچرخههای جاده که در ادامه همین مقاله معرفی شده است- به‌کار گرفته می‌شد.
این تیوب‌ها مانند لاستیک‌های کلینچری به چرخ‌های دوچرخه، قلاب می‌شوند. اما این نوع لاستیک مقاوم‌تر از لاستیک‌های کلینچر است. البته برای کاهش احتمال پنچری، نوعی درزگیر به لاستیک اضافه می‌شود تا جلوی هر نوع حفره‌ای گرفته شود.
سایر تجهیزات جانبی پرفروش را ببینید
انواع دوچرخههای جاده کدامند؟
چندین نوع دوچرخه جاده تولید می‌شود که مهم‌ترین آنها شامل موارد زیر می‌شوند:
دوچرخههای مسابقه (Race)
دوچرخههای مسابقه یکی از انواع دوچرخههای جاده‌اند. این دوچرخه‌ها سبک، بی‌سروصدا و بدون تجهیزات اضافی هستند. این دوچرخه‌ها برای سواری سریع ساخته شده‌اند، بنابراین برای اینکه دوچرخه‌سوار شرایط آیرودینامیکی مناسبی داشته باشد، قسمت جلوی دوچرخه در وضعیت پایین‌تری در مقایسه با قسمت عقب دوچرخه قرار دارد. (پیشانی کوتاه‌تر، فرمان صاف و قرار گرفته در پایین)
در این نوع دوچرخه به‌جای راحت بودن دوچرخه‌سواری به سرعت آن توجه شده است. به همین دلیل بدنه این دوچرخه بسیار محکم است و به‌خوبی می‌توان از عهده کنترل آن برآمد.
تعداد دنده‌ها در این دوچرخه بیشتر است تا دوچرخه‌سوار بتواند به سرعت بالاتری دست پیدا کند. چرخ‌ها از نوع باریک و سبک‌وزن هستند یا از نمونه‌های کربنی آیرودینامیک در این دوچرخه‌ها استفاده می‌شود.
اگر به دنبال دوچرخه سبک‌وزن هستید و می‌خواهید توان و نیروی راندن خوبی داشته باشید، دوچرخه جاده از نوع مسابقه‌ای مناسب‌تان خواهد بود.
- مزایا: این دوچرخه مناسب سرعت گرفتن و شرکت در مسابقات دوچرخه‌سواری است.
- معایب: دوچرخههای مسابقه‌ای مناسب مسیرهای شیب‌دار و طولانی و همچنین بدن‌های خشک و انعطاف‌ناپذیر نیستند.
دوچرخه گراول (Gravel)
یکی از جدیدترین انواع دوچرخههای جاده، گراول یا تمام‌جاده است. با این نوع دوچرخه نه‌تنها می‌توان در جاده‌های ناهموار به‌راحتی با سرعت بالا راند، بلکه ظرفیت پیمودن مسیرهای طولانی را هم دارد.
دوچرخه گراول در اولین نگاه شبیه دوچرخه سایکلوکراس است، اما آن به‌گونه‌ای طراحی شده که دوچرخه‌سوار هنگام راندن احساس راحت‌تری داشته باشد.
دوچرخههای گراول برخی از ویژگیهای دوچرخه ورزشی که موجب راحتی سواری می‌شود و برخی از ویژگیهای دوچرخه سایکلوکراس را دارد.
بیشتر دوچرخههای گراول، ترمزهای دیسکی و بدنه کاملا قوی دارند تا بتوانند ضربه‌های ناشی از مسیرهای ناهموار را تحمل کنند.
دو شاخ این دوچرخه آزادی بیشتری دارد و نگهدارنده زین، پهن‌تر است. همچنین لاستیک‌های دوچرخههای گراول، شیارهای بسیار برجسته‌تر از دیگر دوچرخههای جاده دارند و بهتر می‌توانند روی مسیرهای خاکی و شنی حرکت کنند.
دوچرخههای متوسط گراول، بدنه آلومینیوم و دوشاخ جلویی از جنس فیبر کربن دارند.
- مزایا: این دوچرخه مناسب راندن در هر نوع جاده‌ای است.
- معایب: بدنه بسیار محکم آن تا حدی از سرعت دوچرخه‌سوار می‌کاهد.
دوچرخه ورزشی/ استقامتی (Sportive/Endurance)
دوچرخههای ورزشی/استقامتی مناسب مسابقاتی است که به‌جای سرعت روی استقامت تاکید دارند. این دوچرخه‌ها سبک‌تر از یک دوچرخه مسابقه‌ای هستند و همچنین سواری با آن بسیار راحت و بی‌دردسر است.
وضعیت نشستن دوچرخه‌سوار در مقایسه با دوچرخههای جاده دیگر در حالت صاف‌تری است و به همین دلیل دوچرخه‌سوار در تمام زمان دوچرخه‌سواری احساس راحتی دارد. البته شکل هندسی دوچرخه ورزشی/استقامتی به‌گونه‌ای است که فرد حتی با طی مسافت‌های طولانی هم احساس خستگی نداشته باشد.
چرخ‌دنده این دوچرخه در وضعیت پایین‌تری قرار دارد تا به دوچرخه‌سوار کمک کند که بدون نیاز به سرعت از تپه‌ها بالا رود. چرخ‌ها با وجود اینکه محکم‌تر از دوچرخههای دیگر جاده هستند، باز هم وزن کمی دارند.
استفاده از ترمزهای دیسکی و آزادی بیشتر (به دلیل استفاده از لاستیک‌های پهن‌تر) در این نوع دوچرخه محبوبیت بیشتری دارد.
به‌طور کلی این نوع دوچرخه از دوچرخههای مسابقه راحت‌تر است. اگر خیلی به دنبال سرعت بالا و وزن پایین دوچرخه نیستید و می‌خواهید مسیرهای طولانی را راحت طی کنید، این دوچرخه مناسب‌تان است.
- مزایا: طی کردن مسیرهای طولانی روی زمین‌های ناهموار با این دوچرخه راحت است.
- معایب: این دوچرخه برای مسابقه یا سرعت‌های بالای هیجان‌انگیز مناسب نیست.
دوچرخههای تایم‌تریل/ سه‌گانه (Time Trial (TT) / Triathlon)
این نوع دوچرخههای جاده فقط و فقط برای یک چیز ساخته شده‌اند و آن هم سرعت بالا تا جایی‌که امکان دارد. دوچرخه تایم‌تریل دارای ویژگیهای آیرودینامیکی است، به‌طوری‌که دوچرخه و دوچرخه‌سوار بدون هیچ زحمتی هوا را شکافته و به جلو پیش می‌راند. این ویژگی باعث می‌شود تا دوچرخه با اعمال توان و نیروی کمتر در هر سرعتی جلو برود.
این دوچرخه‌ها با وجود لوله‌های صاف، زوایای شیب‌دار و مخفی ماندن کابل‌ها و ترمزها به‌راحتی قابل تشخیص است. شکل هندسی این دوچرخه، باعث می‌شود بدن ورزشکار در بهترین وضعیت آیرودینامیکی قرار گیرد تا بیشترین کارایی و سرعت را داشته باشد.
دنده‌های این دوچرخه شبیه دنده‌های دوچرخههای مسابقه است.
- مزایا: در این دوچرخه نیرو و توان به‌راحتی به سرعت تبدیل می‌شود و دوچرخه‌سوار، سواری بسیار خوبی را تجربه می‌کند.
- معایب: این دوچرخه برای ورزش مناسب نیست.
دوچرخههای آیرودینامیکی (Aero)
دوچرخههای آیرودینامیکی ترکیبی از دوچرخههای تایم‌تریل و مسابقه‌ای هستند. این نوع دوچرخه‌ها طراحی شده‌اند تا ویژگیهای آیرودینامیکی بهتری داشته باشند. بدنه آنها مانند دوچرخههای مسابقه‌ای و البته سنگین‌تر از آنهاست.
بدنه بیشتر این نوع از دوچرخههای جاده از جنس کربن و شکل هندسی‌شان مانند دوچرخه مسابقه‌ای است. از آنجایی‌که فرمان این دوچرخه‌ها در مقایسه با دوچرخههای دیگر جاده، پایین‌تر قرار گرفته است، اندکی آسایش و راحتی را از دوچرخه‌سوار می‌گیرد و در عوض، سرعت و کارایی دوچرخه را بالا می‌برد.
دوچرخههای آیرودینامیکی مناسب مسیرهای صاف و آسفالته هستند. طوقه چرخ‌های آنها از عمق بسیاری برخوردار است. بدین ترتیب مقاومت چرخ‌ها هم بالاست.
- مزایا: با این نوع دوچرخه می‌توانید سرعت خوبی در حرکت داشته باشید.
- معایب: اگر به دنبال راحتی و آسایش در دوچرخه‌سواری هستید و در عین حال می‌خواهید سرعت پایینی داشته باشید، این دوچرخه به‌کارتان نمی‌آید.
دوچرخه تفریحی (Recreational)
این دوچرخه‌ها فقط برای راحتی و تفریح ساخته شده‌اند. در واقع آنها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانید با آسودگی خیال و بدون دردسر از نقطه «الف» به نقطه «ب» بروید. این دوچرخه‌ها از نظر سبک و ظاهر از بهترین دوچرخههای جاده هستند.
آنها اغلب لاستیک‌هایی با شیارهای برجسته دارند تا بتوانند جاده‌های ناهموار و خاکی را هم راحت طی کنند. این دوچرخه‌ها معمولا ترمزهای دیسکی و حتی کمک‌فنر جلو دارند.
- مزایا: دوچرخه تفریحی یکی از بهترین دوچرخههای جاده از نظر راحتی است.
- معایب: این دوچرخه برای شرکت در مسابقه مناسب نیست.
دوچرخههای فرمان‌صاف (Flat bar)
این دوچرخه‌ها بسیار شبیه دوچرخههای تفریحی‌اند. در واقع هر نوع دوچرخه جاده که به‌جای فرمان‌های خمیده، فرمان صاف داشته باشند، در ردیف دوچرخههای فرمان‌صاف قرار می‌گیرند.
این دوچرخه‌ها تاحدی شبیه دوچرخههای هیبریدی هستند اما تفاوت‌های مختصری دارند. اول اینکه، دوچرخه هیبریدی برای تمام جاده‌ها، صاف و همچنین ناهموار مناسب‌اند اما دوچرخههای جاده فرمان‌صاف فقط برای مسیرهای هموار طراحی شده‌اند.
دوم اینکه، بدنه دوچرخه فرمان‌صاف از دوچرخه هیبریدی قدرت کمتری دارد.
این دوچرخه‌ها به علت اینکه مناسب تردد در فضاهای شهری هستند، محبوبیت بسیاری کسب کردند.
- مزایا: این دوچرخه از ویژگیهای خوب دوچرخههای جاده و در عین حال دوچرخههای هیبریدی بهره‌مند است.
- معایب: از این دوچرخه نمی‌توان برای تمرین‌های ورزشی استفاده کرد.
دوچرخههای سایکلوکراس (Cyclocross)
این نوع دوچرخه از دوچرخههای جاده، ترکیبی از دوچرخههای جاده و کوهستان است. گاهی‌اوقات این نوع دوچرخه را در ردیف دوچرخههای ماجراجویی قرار می‌دهند، اما درست نیست. این دوچرخه‌ها که با نام اختصاری CX هم شناخته می‌شوند، ترکیبی از ویژگیهای بدنه دوچرخه جاده و ویژگیهای دوچرخه کوهستان تریل‌اند.
دوچرخه سایکلوکراس سنگین‌تر از دوچرخههای دیگر جاده است و لاستیک‌های حجیم و با شیارهای برجسته و در نتیجه کشش بهتری دارد. در واقع این نوع لاستیک‌ها که مقاومت بالایی دارند، دوچرخه CX را به یکی از محبوب‌ترین دوچرخههای جاده تبدیل کرده‌اند.
دوچرخه سایکلوکراس از نظر فنی، بدنه و دوشاخ، قوی‌تر از دوچرخههای خانواده خود است. ترمزهای دیسکی آن باعث می‌شود که این دوچرخه در هر شرایط آب‌وهوایی کنترل خوبی داشته باشد.
- مزایا: این دوچرخه جسورترین دوچرخه جاده است و می‌توان از آن به‌جای دوچرخه کوهستان استفاده کرد.
- معایب: این دوچرخه سنگین‌تر از دوچرخههای دیگر جاده است و ویژگیهای آیرودینامیکی کمتری دارد.
دوچرخههای توریستی (Touring)
این دوچرخه‌ها برای گشتوگذار و طی کردن مسیرهای طولانی و در عین حال حمل بارهای سنگین طراحی شده‌اند، به‌طوری‌که دوچرخه‌سوار هنگام سواری احساس راحت و خوبی داشته باشد. این دوچرخه‌ها به دلیل اینکه برای حمل تجهیزات طراحی شده‌اند، بدنه و اجزاء بسیار قوی و محکمی دارند.
شکل هندسی این دوچرخه کمی کشیده و بلند است و بدن دوچرخه‌سوار کمی در مقایسه با دیگر دوچرخههای جاده، در وضعیت صافی قرار می‌گیرد تا احساس آسایش و راحتی بیشتری داشته باشد.
چرخ‌ها هم بسیار سفت و محکم هستند و بیشتر از دوچرخههای جاده دیگر، پره دارند. بدین ترتیب می‌توان به آنها سبد و جعبه‌های مخصوص حمل بار اضافه کرد.
استفاده ترمزهای دیسکی در این نوع دوچرخه به دلیل اینکه می‌توانند در هر شرایطی، به‌ویژه زمانی‌که دوچرخه تجهیزاتی را حمل می‌کند، بهتر ترمز کنند، روز‌به‌روز محبوب‌تر می‌شوند.
اگر قصد گشتوگذار در یک مسیر طولانی چندروزه دارید و مجبورید وسایلی را هم با خود ببرید، دوچرخه توریستی مناسب‌تان است.
- مزایا: این دوچرخه برای سفر چندروزه مناسب است.
- معایب: اگر به دنبال سرعت بالا هستید، این دوچرخه بدترین انتخاب است.
دوچرخههای رفت‌وآمد (Commuter)
دوچرخههای رفت‌وآمد بسیار محکم و بادوام ساخته می‌شوند و می‌توانند هر نوع شرایط آب‌وهوایی را تحمل کنند. شکل هندسی بدنه این دوچرخه به‌شکلی است که بدن دوچرخه‌سوار روی آن کمی راست و صاف‌تر است تا علاوه بر داشتن راحتی بیشتر، بتواند ترافیک مقابل خود را بهتر مشاهده کند.
همچنین بدنه دوچرخه مناسب نصب گلگیر است و دوچرخه‌سوار حتی در مسیرهای خیس و گل‌آلود خشک و تمیز می‌ماند. چرخ‌ها و لاستیک‌های قوی و محکم این دوچرخه، در برابر ضربات مقاوم هستند و راحتی بیشتری برای دوچرخه‌سوار به همراه دارند.
این نوع دوچرخه بیشتر مجهز به ترمزهای دیسکی است. در نتیجه به دلیل نبود ترمزهای طوقه‌ای، مشکل خمیدگی برای طوقه‌های این دوچرخه پیش نمی‌آید. فرمان این نوع دوچرخه در دو مدل صاف یا خمیده تولید می‌شود و با توجه به علاقه‌تان می‌توانید یکی از آنها را انتخاب کنید.
- مزایا: از این دوچرخه می‌توانید برای رفت‌وآمدهایتان در شهر هر روز استفاده کنید و از دوام و راحتی آن لذت ببرید.
- معایب: اگر به دنبال سرعت‌های هیجان‌انگیز در دوچرخه‌سواری هستید، خرید این دوچرخه را فراموش کنید.
چند نکته هنگام خرید دوچرخه که باید بدانید
۱. در بازار انواع و اقسام دوچرخههای جاده وجود دارد. بنابراین هنگام خرید یکی از آنها برای اینکه بهترین انتخاب را داشته باشید، از قبل باید بدانید دوچرخه را برای چه کاری لازم دارید. آیا آن را فقط برای تفریح و سرگرمی می‌خواهید یا قصد دارید استفاده دیگری از آن داشته باشید.
یا اگر در منطقه‌ای مسطح زندگی می‌کنید، پس بهتر است دوچرخه‌ای با ویژگیهای آیرودینامیکی و راحتی بیشتری بخرید و نیازی به دوچرخه‌ای که بتواند تپه‌ها را هم به‌راحتی بالا برود، ندارید.
اگر دوچرخه را برای انجام دادن کارهای روزمره‌تان می‌خواهید، پس باید یک نوع قوی و مقاوم آن را انتخاب کنید.
بنابراین با توجه به ویژگیهای هر دوچرخه، نوع مناسب خود را بخرید.
۲. هنگام خرید دوچرخه، بودجه‌ای هم که برای آن اختصاص می‌دهید، نقش تعیین‌کننده‌ای دارد.
اگر مجبور به صرفه‌جویی هستید، پس باید دوچرخه‌ای بخرید که کمی ساده باشد اما اگر می‌توانید به‌اندازه کافی هزینه کنید، پس دوچرخه رویایی‌تان را بخرید و از سواری با آن لذت ببرید.
۳. نکته دیگری که هنگام خرید باید به آن توجه کنید، مهارت‌تان در دوچرخه‌سواری است. اگر تازه شروع به دوچرخه‌سواری کرده‌اید باید دوچرخه‌ای بخرید که پیچیدگی خاصی نداشته باشد و بتوانید آن را به‌راحتی برانید.
۴. اگر می‌خواهید تجربه‌ای عالی در دوچرخه‌سواری داشته باشید، به اندازه دوچرخه هم توجه کنید. می‌توانید با توجه به جدول زیر، دوچرخه متناسب با قد خود را انتخاب کنید:
[table id=404 /]
کلام آخر
با مطالعه این راهنمایی می‌توانید با خیالی راحت دوچرخه جاده مورد نظر خود را بخرید. خوشحال می‌شویم از تجربه‌های خود برای ما بگویید. خرید دوچرخه و لوازم جانبی از ارزان‌ترین فروشنده [see_also]29325[/see_also]
